(Geschreven door Lisenka Heijboer)

Een race tegen de klok…

Het begon allemaal gemoedelijk vanochtend met maar één wake up call en een bezoek aan het parelmuseum.

In het parelmuseum werd onze groep opnieuw opgedeeld in ‘bus 1’en ‘bus 2’ zodat we ‘georganiseerd’ de rondleiding konden volgen. Bus 1 had het geluk Lee Li als tolk te hebben waardoor we nu hebben geleerd dat ‘palels goed zijn als er poedel vanaf komt en dat je huid er wittel van woldt’. Na deze uitgebreide parelpresentatie werden we naar de museumwinkel geloosd die ongeveer vijf keer zo groot was als het museum. Velen hebben daar de nodige yuan uitgegeven om zoetwaterparels uit Suzhou voor familie en vrienden mee te nemen.

Romantisch toppunt van vandaag: Rinus kocht een parelketting voor Francien! Aaaaah!

Om 12 uur werden we weer in het hotel afgezet waar Rinus ons vertelde dat de ‘luns’ weer klaarstond en dat we om half 3 bij de bus moesten staan. Na de lunch begaven wij ons in grote getale naar de Carrefour om opnieuw vol afschuw kippenklauwen en varkenspoten te bewonderen.

Behalve deze dierlijke delicatessen hebben we tussen de snoepjes ook nog vacuüm verpakte kippenklauwen gevonden en tussen de zoutjes limoen, komkommer en Ice-tea smaak chips gevonden!

Terug in het hotel werd de concertkleding zorgvuldig ingepakt en zat het voltallige orkest inclusief instrumenten wederom op tijd in de bus om de anderhalf uur durende reis naar Nantong af te leggen. Onderweg vertelde René ons dat Nantong een van de snelst groeiende economieën van China is en dat er ongeveer 4 miljoen mensen wonen.

De reis duurde en duurde en uiteindelijk aangekomen in Nantong bleek dat we er een dikke 2 uur over gedaan hadden, hetgeen enige paniek veroorzaakte onder de rekenaars. Het concert van gisteren duurde 2 uur, vandaag zouden we hetzelfde programma spelen met een extra Chinees lied en een pauze. Om half 8 zou het spektakel beginnen dus dat zou betekenen dat we waarschijnlijk pas rond 10 uur in de bus zouden zitten en nooit op tijd terug in Suzhou zouden kunnen zijn!!

Als verassing had het bestuur samen met de begeleiders voor eten van de Chinese MacDonalds gezorgd om het leed wat te verzachten. Toch begon het concert misschien nog wat gespannen maar die spanning was er meteen uit door de overenthousiaste presentatoren en het uitbundige publiek. Hans werd eerst in het Chinees aangekondigd en daarna werd dat nog eens vertaald in het Engels als: Haans Cassela! Woldfamous conductol!! Het publiek werd gek en ik zweer dat ik een dame heb gezien die zich verslikte in haar popcorn toen Hans in vol ornaat opkwam. Toen het tijd was voor het vioolconcert was de spanning te snijden. De toeschouwers hadden haar foto al gezien op de enorme posters in de hal maar haar opkomst was toch wel een hoogtepunt. Onder een luid Ooh en Aah schreed Liesbeth in haar knalrood galagewaad naar het midden van het podium. Na de eerste noten die uit haar viool klonken begon het publiek te juichen en te klappen! ‘Libeet Baela ‘ had prachtig gespeeld volgens de presentatoren en aan het einde van het concert spraken zij de wens uit nog eens het lied ‘My Country’ te mogen horen. Al met al een geslaagd concert.

We zitten nu weer in de bus en ik bevind mij te midden van zingende orkestleden. De liederen die gezongen worden variëren van ‘stille nacht’ tot ‘Oeps I did it again’. Neemt u mij eventuele grammaticale fouten dus niet kwalijk want het is moeilijk concentreren wanneer naast mij ‘New York’ wordt ingezet inclusief backing vocals en de hele bups. Ik zal nu dan ook een einde maken om mij in de feestvreugde van het naderende Nieuwjaar, waarvan wij nog niet weten of het in de bus gevierd zal worden, te mengen.

Gelukkig Nieuwjaar vanuit China namens het Euregio Jeugdorkest!!!